Meer biodiversiteit bij Bronckhorster Buitenlui

Meer boterbloemen en minder distels

Bert Wisselink en zijn vrouw wonen al sinds 1982 op een fantastisch mooi plekje, verscholen in het buitengebied van Toldijk langs de oever van Grote Beek. Bert vertelt: “Toen wij hier in 1982 neerstreken was het 1 hectare grasland. Je hebt iets gekocht dan wil je er ook iets mee doen en wij zijn gewoon begonnen. Er is een haag om de groentetuin gekomen, er zijn fruitbomen en notenbomen geplant en er is een windsingel met bomen aangelegd om wind te vangen. Rond 2000 kon ik 0,5 hectare bos bijkopen met vooral populierenbomen. Die zijn deels gekapt en daarvoor in de plaats zijn er nieuwe bomen geplant als es, els, wilde appel en kers. Heel gemêleerd dus. In het bos en de verschillende hagen zitten nu veel vogels en insecten en landschappelijk gezien is het heel fraai. Het oude weiland laat ik verschralen, we maaien het twee keer per jaar en voeren het maaisel af, zodat het niet als compost blijft liggen. Er komen minder voedingstoffen in de bodem en de biodiversiteit van insecten en andere dieren wordt zo groter. Langzaam maar zeker zie je meer boterbloemen en minder distels en brandnetels. Het is fascinerend wat je allemaal voorbij ziet komen op de wildcamera die ik heb geplaatst, dassen, reeën, marters en zelfs vossen. Prachtig!”

Monumentale tulpenboom

Irma Bergervoet woont vanaf eind 2017 in Hoog-Keppel op een boerderij met zo’n 3 hectare grond waar paarden werden gefokt en gehouden. Irma vertelt: “Dan heb je zo’n stuk grond met veel weiland, betonklinkers en rododendrons. Niet zo biodivers dus. Wij wilden graag weer terug naar het oude boerderijgevoel. In 2018 was het onze eerste zomer en die was uitzonderlijk droog. We moesten toen veel bomen kappen en struiken rooien. Daarvoor in de plaats hebben we andere soorten geplant, zoal meidoorn, hondsrozen, gelderse roos, hazelaar en kardinaalsmuts. Vervolgens zijn we aan de slag gegaan met heggetjes aanleggen, losse bomen planten en een poel graven. Van de grond van de poel hebben we een bult met een insectenmuur gemaakt. De oude betonnen bak met koikarpers hebben wij in een natuurvijver veranderd. We zagen daar laatst een ijsvogeltje, leuk toch! Een van onze mooiste bomen hebben we niet zelf geplant. Dat is een tulpenboom van maar liefst 150 jaar oud. Die staat in het Landelijk Register van Monumentale Bomen.”

Kijk op welke grond je zit

Irma legt uit: “Wij doen het stukje bij beetje, langzaam komt er steeds meer bij. Je moet wel in kleine stappen werken, want het kost veel tijd en het is veel werk. Wij hebben een groot perceel en we laten op een deel de natuur gewoon zijn gang gaan. We willen evenwicht. Belangrijk is om te weten op wat voor plek je zit. Is het rivierland, een zandduin of broekland? Dan weet je ook wat wel of niet mogelijk is op jouw stuk grond, want niet alles kan overal. Leg geen boomgaard aan op een heel nat weiland, daar passen elzen en wilgen beter. Kijk wat er vanzelf komt aanwaaien, dat hoort er thuis. Het netwerk vind ik erg inspirerend. Je leert mensen kennen die ook met dit soort dingen bezig zijn. Het is verrassend dat zonder dat je het weet er zoveel mensen bezig zijn met het versterken van de biodiversiteit.“

Tips

Tot slot geven Bert en Irma nog enkele tips:

• Bepaal eerst op welk soort landschap en grond je zit.
• Haal bij het SLG info over wat je wel en niet kan doen. (www.slg.nl)
• Laat je inspireren door anderen, zo’n netwerk is heel leuk en nuttig. (https://slgelderland.nl/projecten/praktijknetwerk-biodiversiteit-bij-buitenlui)
• Op www.topotijdreis.nl zie je op oude kaarten hoe het perceel er vroeger heeft uitgezien.
• Neem de tijd, alle kleine beetjes helpen en bedenk: iedereen kan het!